Η υπομονή είναι αρετή

Διάβασα το βιβλίο της Stephanie Pearl-Mc Phee (The Yarn Harlot) «τα πράγματα που έμαθα από το πλέξιμο... είτε το ήθελα είτε όχι», ένα ευχάριστο ανάγνωσμα, όπου εξιστορεί με χιούμορ ιστορίες του πλεξίματος και της ζωής της στο Τορόντο. H Stephanie Pearl-Mc Phee έχει γράψει επίσης το best seller "At Knit's End, Knitting Rules!" και άλλα βιβλία.
Το δεύτερο πράγμα που γράφει ότι έμαθε από το πλέξιμο είναι ότι:

«Η υπομονή είναι αρετή»

«Είναι σίγουρο ότι το πλέξιμο εμπεριέχει υπομονή. Ένα κασκώλ σε απλή πλέξη μους μιας αρχάριας, για να πάρουμε ένα απλό παράδειγμα, περιλαμβάνει περίπου δώδεκα χιλιάδες πόντους. Σαφώς, σε κάποιο σημείο, εμπλέκεται η υπομονή. Κανένα ανθρώπινο όν δεν μπορεί να επαναλάβει την ίδια κίνηση δώδεκα χιλιάδες φορές χωρίς καμία δόση υπομονής, και δεν αρχίσαμε καν να εξετάζουμε τι είδους προσπάθεια ίσψς χρειαστεί για να τελειώσετε ένα πουλόβερ ή ένα ριχτάρι. Οι περισσότερες πλέκτριες θα χαχανίζουν ηλίθια, αν ένα άτομο που δεν έχει καμία επαφή με τη φύση του πλεξίματος, ανακοινώσει ότι δεν πλέκει, γιατί δεν έχει την υπομονή γι’αυτό. Να τι έμαθα λοιπόν από το πλέξιμο:
Δεν πλέκεις επειδή έχεις υπομονή. Έχεις υπομονή επειδή πλέκεις.
Δεν είναι ότι το πλέξιμο ενδείκνειται γι’ αυτούς που είναι ήδη υπομονετικά άτομα. Η υπομονή παρέχεται σ’ αυτούς που πλέκουν σαν αρετή της βασικής φύσης του πλεξίματος.
Αν δεν πιστεύετε ότι αυτό είναι αλήθεια, σαν προτείνω να κάνετε το εξής επιστημονικό πείραμα. Πρώτα, πάρτε μια πλέκτρια. Οποιαδήποτε ενδείκνειται (αν και προτείνεται καλύτερα κάποια που είναι ευχαριστημένη με το πλεκτό που κάνει αυτή τη στιγμή, γιατί να μπλέξετε με μια πλέκτρια που παλεύει να πετύχει ένα δύσκολο σχέδιο δεν είναι μόνο άδικο, αλλά μπορεί και να αποβεί επικίνδυνο). Όταν έχετε μια, ζητείστε της να περιμένει ένα αεροπλάνο. Κάντε την αναμονή τουλάχιστον μια ώρα, και ενημερώστε την πλέκτρια ότι θα υπάρχει η σχετική αναμονή. Παρατηρήστε την. Θα βγάλει το πλεκτό της από την τσάντα και θα απασχοληθεί ευχαριστημένη ολόκληρη την ώρα, ίσως και εκφράζοντας κάποιο παράπονο όταν τελειώσει η ώρα της αναμονής. Θα είναι η προσωποποίηση της υπομονής –και όλος ο κόσμος θα νομίζει ότι οι υπομονετικοί άνθρωποι πλέκουν. Άλλωστε είναι εμφανή το πλέξιμο και η υπομονή.
Τώρα, πάρτε την ίδια πλέκτρια και ζητήστε της να περιμένει άλλη μια ώρα. Όταν βγάλει το πλεκτό της, πάρτε το από τα χέρια της (Προσοχή: αυτό μπορεί να χρειαστεί περισσότερους από έναν επιστημονες για να το κατορθώσουν). Αφού έχετε αφαιρέσει το πλεκτό, παρατηρήστε την πλέκτρια. Απογυμνωμένη από τα εργαλεία της, η ίδια πλέκτρια που επέδειξε τέτοια υπομονή, τώρα όχι μόνο θα παρουσιάσει στερητικό σύνδρομο, αλλά και μια έντονη έλλειψη υπομονής. Μπορεί να είναι ήρεμη. Μπορεί να επιχειρήσει να ξεφυλλίσει ένα περιοδικό ή ένα βιβλίο, αλλά δεν θα τα πάει και τόσο καλά. Θα εμφανίσει ανησυχία και δυσφρορία. Είναι πιθανό, ότι μια πλέκτρια που δεν έχει έμφυτη δική της υπομονή, αλλά βασιζόταν πλήρως στην τεχνητά ενεργοποιημένη υπομονή από την πράξη του πλεξίματος , να αρχίσει να πίνει, ή να γίνει ενοχλητική στους άλλους.
Με λίγα λόγια, το πείραμα θα αποδείξει την άποψή μου. Το πλέξιμο παρέχει την αρετή της υπομονής.... και χωρίς το πλεκτό μας, εμείς οι πλέκτριες είμαστε το ίδιο ανυπόμονα πλάσματα με οποιονδήποτε άλλο»